Yok Yok Ben Seni Anlatamıyorum...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir tek sen ol yanımda;
Gerisi ha dost olmuş ha ağyâr...
Sandal kiraladım hayallerime;
Gidişi sana, Dönüşü sensizliğe gebe… Birkaç sevgi uçuruyorum şimdi Denizaşırı sevdâlara… Aşkın hiç uğramadığı, Adının bile anılmadığı, Bahtsız, verimsiz, Çorak topraklara… Seni aradığım her köşe başına, Senin izlerini taşıyan her gülün taç yaprağına, Nurla bezenmiş öpücükler serpiştiriyorum. Gözlerin takılır da bir gün şu engin semâlara; Dalarsın Hislerinle baş başa… Ve sonra ağlar mısın benim gibi Geceler boyu Mâşuğun tek bir bakışına? Yoksa güler misin Senle dolu kalbimin Şu ritimsiz atışına? Emanet duruşu bedenimin yeryüzünde; Susuncaya dek kalbimin sesi; Boğazımdaki kördüğümden sıyrılıp da Akıverinceye kadar toprağa; “Gel” de bana yeter ki; İki elim kanlı kanlı durmazsam huzuruna; Diş bilemezsem benden sana uzayıp giden şu katil yollara; Feryadımla ıslattığım geceler, günler, dünler Bir bir takılsın boğazıma… Nefsimin boynunda prangalarla Alevden koku saçan bir karanfilin Dudağımda bıraktığı ıslak hatıralarda, Ve milyon karanfilin özünden çalma Bal rengi gözlerine her baktığımda Göğsümü gere gere ‘Seni Seviyorum!’ demek Var ya aslında… Kelimenin tam manâsında; İki yakası bir araya gelmeyen şu gönül fıtratımda, İlmek ilmek iliğime işleyen şu kara sevdân var ya; Nasıl desem; Keşke üçüncü bir gözüm olsa; O da dünyaya baksa… İhtirasla yoğurdum bu aşkın hamurunu. Şimdi elimin hamuruyla Sana âşık oluyorum. Ve ‘Eyvallah’ deyip vurup geçen her deli rüzgâra; Gözlerinde Ölüp Ölüp Yeniden doğuyorum. Ve aşkının iki eli yakamdayken Sensiz aldığım her nefes için Hasretinin dozunu, Daha da yükseltiyorum. Suikastken zihnime sevdân; Her gece aynı yatakta, Aynı rüyayı görüyorum. İki ayağım bir pabuçta Aşarken kızgın çölleri, Ayaklarım kalmıyor; Ellerimle koşuyorum. Ve nerde bir sen görsem, ‘Sen’ sanıyorum. El yordamıyla elini bulsam, Evlat edinsek aşkı aramıza, Hiç açmasak gözlerimizi Bu fırtına boyunca; Su gibi ezberlesek aldığımız her nefesi; Sonra uzansak dolunayın altına; Ver elini sen bana… Sonra… Ver elini ütopya!... Vardiyası dolmuş gecenin; Birkaç yıldız kalmış Kefeninin cebinde… Bu son ay ışığı gözlerine vuran… Karnı burnundayken sabahın; Gön doğmadan önce, ‘Aşk’ diyor kâinat Kendi dilince… İnzivâya saplı kaldı Düşüncemde tezâhur eden En süflî dalgalar… Seni arar, Yol üstünde bıraktığım Senden kalma yansımalar. Sükût halinde şu aralar Göz çukurlarımda biriken Aşka dair damlalar. Ay karanlığımda gizli Hazır fırtınalarım var. Bir tek sen ol yanımda; Gerisi ha dost olmuş, Ha dost olmuş, Ha ağyâr… Emre GÜLBÜZ |
NE HOŞTU BÖYLE
İMGELERİN YORMAYAN, NEFİS DEDİRTEN VE YEPYENİ...
VE aldığım bu kısım
alsında her bölüm çok çok keyifliydi
"Ve aşkının iki eli yakamdayken
Sensiz aldığım her nefes için
Hasretinin dozunu,
Daha da yükseltiyorum."
...
TEBRİĞİMDİR CAN-I GÖNÜLDEN...