ELVEDA
Sır gibi sakladım seni...
Erişemedi kimse sana ... ben bile ... Rüya idin belki de... Hayatımda... Anlarımda... Tatlı bir anı sadece ... Fırtına idin...Yıkıp gittin!! Erişemeden Sana ...Yıktın... Ruhumu ... Hayatımın bir bölümünü ...parçalara ayırdın . Aynı yoldaydık aslında ... Tezatlar var olsa da... O "biz" kelimesinde buluşmayı bilmiştik. Gitmeden önce ... Sen gitmediğin sürece "BİZ" kalmıştık. Lüzumsuzum artık sevgili... Unutuldukları zaman lüzumsuz olur insan ... ELVEDA... |
Şirnin son dizesi tartışmaya açık gibi.
Unutludukları için mi luzumsuz olurlar? Yoksa luzumsuz oldukları için mi unutulurlar?