Kaçış
Ne bulgur bulgurluğunu kabullendi
Ne düğür ayırdında düğürlüğün... Tükenip gitti ömrüm tutsak yaşamalarla Hiç bilmedim Sahi nasıldır tadı özgürlüğün?.. Şeytan böyle dürtüyor demek ki adama Terk edip gitti düşlerimi bütün korkularım Ceketim dalımda işte, ayaklarım kendinden emin Ve keyfi yerinde otuz üçlü kehribar tespihimin Sigaramı da yakmışım koyu dumanlı Muş tütününden Ohh!.. O da ne? Sakın ha dönme geri Bir ses uğuldar beynimde inerken merdivenleri: ”Ziyan olacakmışım, pişman olacakmışım…” Olsun… Düşmüşüm bir kere yollara yalnızca kendimleyim Kim takar artık uğultuları falan kim Atım da epeyce bu akşam ben de epeyceyim Tutmayın beni Dimyat’a pirince gideceğim… Ahmet KÖKEN |