yüzünü güldürmek istiyorum istemelerim yetersiz kalıyor
yazgımızın yaşanmaları mecburiyetinde

yüzünü güldüremesemde bir tebessüm kondurmak istedim seni herşeylerden üstün tutuşlarımda
hiç kıyamadım sana
seni öyle sevdim ki
sevmelerime hiç bir kelimeyi yakıştıramadım
kızamadım sana
darılamadım
alınmadım hiç bir sözüne
yanlışlarını harcadım doğrularına bir doğrunu daha satın alabilmek için
hiç kıyamadım sana
seni öyle sevdim ki
evlat desem daha öte kardeş desem daha da öte
bilmiyorum işte adını koyamıyorum
adını koyamadığım bir bağlanışla yüzünü güldürmek istiyorum
her defasında göz yaşların dökülüyor avuçlarıma
gözlerim değil yüreğim ağlıyor
sana uzanan eller canımı değil ciğerimi yakıyor
hep senin için bir şeyler yapmak istiyorum yüzünü güldürmek adına


sana anne olup onun gibi kucaklamak istiyorum yetersiz kalıyorum
baba olmak çatına kiremitler kurmak istiyorum ıslanmalardan korumak adına
yine yetersiz kalıyorum
abla olup üzerine biriken gölgelerin soğuklarından korurcasına güneşin olmak istiyorum
yetersiz kalıyorum
bazen arkadaşın olup kelimelerinde derttaş olmak istyorum
yine yetersiz kalıyorum
kardeşin olup oyunlar oynamak istiyorum yakan toplarda buluyorum kendimi
sonrada
yüreğime bir kıvılcım düşüyor cümlelerim alev alıyor ve konuşuyor
yüreğimi yakarcasına
diyor ki

<<sen onun hiç birşeyi olma
çünkü herkezler onda bir yara açtı
senin o olmak istediklerin onda bir yara bıraktı
sen onun hiç birşeyi olma >>
s.k