KARANLIKLARDA YAŞAMAK
Korkular; korkularıma gebe; gene bu gece
Yıldızlar kaymış; gök kapalı Yağmur gel gel de yıka bedenimi, Sonsuz acılarımdan arındır beni Ne yağmurlar yıkadı beni; sevgili Ama hiçbiri arındıramadı bedenimi Ne günler geldi Ama sen bir türlü gelemedin; be sevgili Gelmedin işte gelmedin Sesim cıkmaz oldu Gözlerim yolarda; bekledim Kalbim buz oldu artık sensiz ve sessiz, Ben bir hiçim Yol tuttu beni, Keşke sen tutsaydın bedenimi Kalbini getir bana sevgili, Koy avuçlarımın içine Buzlarını eritir Geri koyarım yerine Ah be sevgili! Erimez o buzlar Kolay degil hayat yükünü bedenden atmak Acıların içinde var oluş sancısını yasamak, Yasamak çılgınca O kör sevişmeleri Karanlıklarda YAŞAMAK! melankolia-fb nin katkıları ile yazılmıştır. |