Her baba adayı, eşinin hamilelik döneminde yanında olmak, doğum ânında doğumhanenin kapısında beklemek... doğumdan sonra da gül gibi koklamak ister gönlünün güllerini... Ben bunları yaşayamadım.. Hamileliğinin ilk günlerinde eşimi hastaneye yatırmak ve yurtdışı görevime gitmek zorunda kaldım.Yedi ay hastanede yatarak doğum gününü bekleyen eşimin yanında olamadım. Doğum gününde izin bile alamadım.. Doğan yavrumu doğumunun 22. gününde görebildim.. İşte bu sözler izine geliş tarihim belli olduktan sonra döküldü kalemimden.. Ölçü, kalıp, kafiye... aramadım. Zaten şair değilim ki ben.. içimden gelen , dilimden dökülen sözler... Karaladım bir kâğıda.. ve.. Olduğu gibi korudum.. Dostlarla paylaşıyorum..

ÇARŞAMBA

Uğursuz bilirdim hep,
Çarşamba günlerini.
Hasretimi dindiren o
Günün adı Çarşamba.

Yedi Mart Doksan günü,
Günün adı Çarşamba.
Zeliham’ın doğduğu,
Günün adı Çarşamba.

Cismini göremeden,
Resmini alıp ele,
Çerçeveye koyduğum,
Günün adı Çarşamba.

Mübarek Ramazan’da,
Kuş gibi havalarda
Uçarak gideceğim
Günün adı Çarşamba.

Yirmi sekiz Mart Doksan,
Bugün yurda izin var.
Kim der uğursuz buna ?
Günün adı Çarşamba.

Yavrumu göreceğim,
Doyasıya seveceğim,
Hakk’a şükredeceğim
Günün adı Çarşamba.

Gurbetlik cana yetti,
Benimki benden gitti,
Nihayet hasret bitti,
Günün adı Çarşamba.

Sekiz yıllık helâlim,
Yedi aylık hasretim,
Cemalin göreceğim
Günün adı Çarşamba.

Nasıl derim ben sana
Uğursuzsun Çarşamba ?
Ömrümce seveceğim
Günün adı Çarşamba.


Mustafa KÜTÜKCÜ

Bremen-Almanya
27 Mart 1990 (01.30)
(Schvester Heim-Löh Strasse/Vegesack)