Lamekan-Lazamanbir boşluğun kıskacında zaman, görünmeyen pençeler sıkar bağrını, alıp başını gitmeler kadar hür, yürüdükçe duvarlara çarptığını hissettirecek kadar dar mekan. gerçekliği olmayan gerçeklerin peşinde harcanıyor zaman, yolların uzayıp gittiği bitmediği sanılan mekan, bir daireden ibaret oysa... düğüm ise ayn-el mekan, ayn-el zaman... mekan kabına dökülen zaman dönmede halka misal, durmadan dönmede.. bir kez ve dahi bir kez daha geçiyor her karışından kabının başka başka sanılan her geçişin yalnızca rengi değişiyor oysa... göz görmüyor lakin, aynı mekan, aynı zaman, düğüm ise ilm-el nazar, ilm-el ayn... |
gülnihal hep gelsen ya seni okumayı seni sevmek kadar seviyorum..