ÜŞÜTME ARSIZ ZAMAN!
Ey zaman!
Sen ki noktalarını birleştirsek de Bir türlü ulaşamadığımız sonun başından Hep gel der de çağırırken bizi, Biz yirmi dört saat sanıp seni Yatıp yatıp kalkıyoruz… Oysa Sınırların sonsuz... Biz uyurken de akıyorsun Biz tüketirken de Sen varsın… Biz yokluğunda unuturken varlığımızı Düşlerin tutsağı olup Nedensiz düşlerin gerçeğinde Savruluyoruz. Mahmur gözler yok, Titrek umutlar çok... De bana hayat: Ne kadar zamanım kaldı cüzdanında? Bileyim de Bozdurup bozdurup harcayım. Gecelere sinen anlarını Çalayım rüyalardan, Harman edip gündüzlerle Koşayım bilinmezlerdeki sarmaşığa. 26.9.2010 SERAP HOCA |