GÜLMEDİK BİZ
Peg olduk küllerin dumanı kaldı
Yaşarken çıkarı bilemedik biz Şehirden gitmenin zamanı geldi Yaşarken yoksulluk dilemedik biz Düşünce meraktan üzüldük fazla Günlerim ömürden tükendi hızla Hayatın kaprisi çekerdik nazla Yaşarken zamanı çalamadık biz Zalime gaddara çevrilen yüzü Gerçekleri görüp yazmayan sözü Kapında ağlarken görmeyen gözü Yaşarken defterden silemedik biz Yanlışta olurdu yüzümüz kara Açmazdık dostlara dillerle yara Düşürmez insanı insanlar dara Yaşarken huzuru bölemedik biz Kardeş düşünceler olurken zayi Devletten ne arka bulduk ne dayı Çıkar paylaşınca koca dünyayı Yaşarken bir karış yer bulamadık biz Arsiyanlı sözünü söyler durur Yazdıklarının arkasından yürür Halk düşmanlarını kapıdan kürür Yaşarken dostlarla gülemedik biz 25.09.2010 |