Kalemini her daim büyük beğeniyle takip ettiğim bir 'Usta'nın 'Şiir'inin güne düşmesi ayrı bir haz verdi ruhuma:))
Der ki 'Şair' 'Yürek' 'Şiir'; Onca sene aynı gökyüzü altında yaşarken, nefes alırken birbirine çarpmamış soluklarımız.. Görmemiş gözlerim, girmemiş gözlerime/yüreğime gözlerinin ışığı. Meğer ben karanlıkta yürürmüşüm de, haberim de yokmuş. Hatta her şeyim tamamdır/tamdır dediğim anda da kendimi kandırmışım. Bazen yüreğim "aşkı yaşadı, bazen de tövbe aşk uzak kalsın" demişti. İzi kalmıştı yaşanmışlıkların, şehrimde/şehirlerde terkedilmişliklerin.. Bazen sevdaya/sevmeye/sevilmeye dair beylik laflar da etmiştim. Şimdi anlıyorum ne yaşadığımı/yaşamadığımı. Şimdi anlıyorum aşkı, özlemi, hasreti.. Yol beklemek neymiş, hepsini saniyesi saniyesine ben/yüreğim yaşıyor. Sanki herşey senin adınla, senin güneş gibi doğuşunla/senle başlamış gibi geliyor artık bana.. Ve sanki hayatım ikiye bölünmüş gibi.. Senden öncesi senden sonrası..
Ey sevdam/sevgili/sevdiğim sorma senden evelini, yüreğimin sevdaya açlığını, aldanmışlıklarımı sorma/anlattırma/anlama da.. Şimdi sen varsın, senden öncesi yokmuş gibi geliyor artık. Şimdi; senin yüreğime/gözlerime doğan kahve karasını kıskandıran kara gözlerin ve içimi ısıtan sımsıcak ışığın var. Tıpkı güneş gibi...
Yakışmış/yaraşmış yerine. Oturmuş layıkıyla, hakkıyla başköşeye. Kutlarım can-ı gönülden.
Daim olsun yüreğiniz/kaleminiz Sn. Şair.
Saygı ve sevgilerimle...