GÖKLE YER ARASINDA
Sabahı eden uykularda
Bir yeriniz vardır gökyüzünde Kurmuşsunuz saatleri Zıplarsınız rüyalar içinde Bir dalga vardır o sıra gecenin teninde Siyahı alaşağı eden bir mavi kaftan - Dudakları sırça bir mavicilik pasteliydi gökyüzü Güneş batmadan önce söylemezdi son sözü . Ağaçlar tam on ikiyi verirler nefeslerini İnsanlar da demli dertlerini Kanatlar kıvrılırken rüzgara, Parmak uçlarında uzanırlar Tanrı’ya. Kimi yaşlı babasına - kimi böbrek taşına Mırıldayan dudaklarla avuçlarında İknaya çalışır,bir dinin adabıyla. Bulutun selamı da,rüzgarın hesabıda Her şey biraz o mavi göğün tadında - Görülmeyen yıldızlar, Kuyruğunu kaldırmamışlar parkında Bir efkarın sofrasında Eşe dosta görülmeyi Bekler aslında. Maviden bir selesi Rüzgar ; sırtında kesesi Tanrı verince yağ emri Tokmaklar vurur sesi!.. - Adalı |
ne güzel ki, derdi veren Allah istemeyide vermiş,
devasınıda benden itesinler diye...
şükür ki devasını isteyebileceğimiz bir derdimiz var.
şükür ki ellerimizi açabileceğimiz derdimize de a isteyebileceğimiz bir Rabbimiz var... bu güzel şiirin için kutlarım, selamlar...