SENSİZ KALMAK
Sensiz kalmak,
Yoksulluk oldu yüreğime. Sevgi tohumlarını saçmıştım, Boy boy filizler umudum olmuştu, Sonun da, Toprak bile ihanet etti bana. Elimi uzatıp tutmak isterken gülümü, Sadece dikenler el verdi bana... Sensiz kalmak, Kabus oldu düşlerime. Sevgi nağmeleri göndermişken, Seranad lar umudum olmuştu. Sonun da, Ezgiler bile sırt döndü bana... Pür dikkat kesilip seni dinlerken, Hasret Türkü leri yar oldu bana... |