Aşk bitince başlıyor rezillik

Benimkisi anladım dilencilik

Saydım bir sarmaşık iklimi kadar/ sayıkladım; buz bir su yanması…
Yanılması bundan dedim göç eden kuşların kuşkuları hep kanat ağırlığınca
Saydım ölü sular döküldü dönmeyeceğim yollardan gidişime bu yüzden gittiğim hiçbir
yerde görmedim ırmakları yüzünde akan kadınları…
Adımlarımın bir birine dolaşması bundan her gelişimde sana sana ve sandıklarıma

Sende saksısı kırılmış bir çiceğin korkusu
Bende şarksı unutulmuş bir notanın ıslığı var



Bildiğim masallar anlatan dilinden öpeceğim bu gece seni “beni terk etmelisin!
” Bildiğim dokunuşları saklayarak kaçacaksın bir orman uğultusu gibi dinleyeceğim seni…
Susacağım dalımdaki baykuş gölgesi sırtımdaki izleri görmek için…
Bildiğim kokuları salacak saçların bak bunu unutma bunu unutma saçların kokusu birkaç
erguvanın Bildiğim bakışları unutan gözlerine küçük küçük düşler bırakacağım
Bak bu dünya bir su damlası

Bana yaktığın kibriti kırma
Hiçbir ağacımın dalı yırtmadı gömleğini…

Sen de gözlerimi acıtan bir şey var biliyor musun? Saçma sus…
Kendini bilmek kadar saçma olma Rengine söz bulaşmış senin ne kadar ışığa tutarsam o
kadar yalan oluyorsun
Gerçeğin bir tuzak henüz sende bilmiyorsun Bak sana sen boyalı bir atlas vereceğim iyi
sakla kayıp bir deniz günlüğü gibi ki hiçbir dalga henüz boğulmadı sularında
Birde soruların olacaktı unutulmuş cevaplar ve yazık sular…
Saydım bir küs kadar uzun sürdü “sus”ların Tuttum bende sözlerimi şimdi okşa
yanaklarımı yalnızlığım acıtmak üzere parmak uçlarımı…



Sende “sağ salim” kurtulanlar var
Bende bir ateş kes korkusu…

Nasıl yorumlarsan yorumla
her dilde aynı sızıyı hatırlatır yalnızlık
ve evlat acısı kadar koyar insana
‘aşkım’ sözcüğünden ayrılmak!



Öyle bir şiir yazacağım ki sana
Aşkı hiç yaşamamışım ki diye haykıracaksın!
Hislerinin eski bir aşkı
Bir başkasında aramak değil de
Aşkı benden önce hiç tatmadığını
Yüreğini yüreğimde bulunca anlayacaksın! ALINTI