Herkes bir şeyler konuşurken, kalabalığın ortasında, ve herkesin çevresinde birileri varken; arkadaşı, eşi, dostu yahut sevgilisi. Sen hâlâ bir put gibi, sessiz bir şekilde etrafı seyrediyorsan, Küçük şeylerle oyalanıyor ve, onları dost biliyorsan Yalnızsın demektir, tıpkı benim gibi...
Kara bir çizgi gibi, asla algılama dediklerimi ne kadere inanırım ne de kedere. Herkes kendisi çiziyor; yolunu da kaderini de Ama dost bildiğim, küçük kalem ve not defterim ben yetenekli değilim ki, resim yapamam çizimse Okan’ın işi. Ondandır ben yapmışım demek, bir hata ve Yalnızlığa sürülmüş hayatım. Putluğa adamasam da kendimi beni putluğa itmiş yaptığım yanlışlar...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sen ve İstanbul şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Sen ve İstanbul şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Sevgiler Selamlar...!