İnsanların iki yüzü
İster doğru ol dürüst yaşa
İster münafıklık et gerçeği sakla
Bunlar sanma anlaşılmaz burada
Elbet bir bilen var seni senden daha ileri
O zaman neden oynuyorsun
Kendinde biliyorsun ağır olacak
Yaptıklarının bedeli

Ama insan önce kendiyle özleşmeli
Yazdığıyla yaptığı bir çizgide gitmeli
İşte budur insanın en temel özelliği

Sıfattır iç âlemin dıştaki
Görünen güzelliği
Bakınca anlarsın siret’inin gerçeğini
Surete bak cemalin aynasıdır
Lakin nuru kalmamış
Yüzündeki çizgiler
Yalanların dıştaki yansımasıdır

Kirletmemeli lisan-ı kal-i
Gerçi bakınca söylüyor
Ne olduğunu lisan-ı hal-i

Yok, yok olmamalı insan dediğin
Hele ki eli kalem tutup
Dilleri kelâm söylüyorsa

Kötülerin arasında Salih bir kul gibi
Garip ve mahzundur kelâm

Karanlık yazma etme isyan
Kılıçtan keskin
Kan damlat masada
Zehir zemberek karalıyor
Tertemiz sayfalar beyazdan griye
Griden siyaha dönüyor
Nisyanlarda sanırım kalem
Nerde o tadı dimağda kalan kelâm
Mürekkep bitmiş
Kan ile karışmış yazılan
Faili meçhul bu cinayetin
Yok mu?
Katilini bulan

Melek…