GECE SAAT ONİKİYE VARDI YİNE..
Uzanıyorsan şevkle
Hüzünle yoğrulmuş ellere Paylaşıyorsan özveriyle Yeri gelince de Kendi tasanı bir tarafa atabiliyorsan Ben değil, biz diyebiliyorsan Bir simidi ortadan bölebiliyorsan Yüreğindeki sevgi denizinde Fırlatabiliyorsan nefreti çok uzaklara En bahtiyarı sensin bence... Başını kaldırıp bakar mısın etrafına ? Yalnız kendi yeislerine ağlayarak kalma Ne yürekler var kavruk, belli etmeyen Gözlerinin içi gülerken, sana teselli veren Düşünme... Dünyaya bir kere geldim, önce ben, ben diye Yalan dünyada kalacaktır yüreğin geride Beden ölür, eserler yaşayacak gönüllerde Payidar sevgi yolculuğunun bileti nerde ? Ah nerede..? Gönül mihrabı kırılınca bir kere İncinir dönüşümsüzce Dilse kalbin askeriyse Hayat denilen süreci Kim bilebilir, söyle Bir kase çorbaya ekmek doğrayabiliyorsan birlikte Ana, yar, can olabiliyorsan içtenlikle Silebiliyorsan kini bir kalemde enginlerde Mutlu musun söyle ? Bak ayak izlerim dolaşıyor çevrende Yalnız değilsin, ben varım deyipte Bir gece vakti geleceğim ümitle Yıldızlar serpilecek çepeçevre Aman ! Simli pabuçlarım çıkmasın ayağımdan Gece saat onikiye vardı yine... HAZAN.. |