BEN MELAMET HIRKASINI KENDİM GİYDİM, KİME NE ?Şiirin hikayesini görmek için tıklayın MADDE HEP YANILTICIDIR.ASIL OLAN RUHTUR. RUHUN TERBİYESİYSE KİŞİNİN KENDİ ELİNDE..ONDAN SONRA İNSAN KOLAY KOLAY HATA YAPMAZ.MERHAMET DER, VİCDAN DER..TEVAZU DER..
Melamet hırkası bir kere omzuna giyildiğinde hiçliği kabullenmiş dünya varlıklarını, malı mülkü itmişsindir.
Onun çok değerli cevherleri vardı kendine munhasır
Her şeye rağmen Hiç çıkmayacak yeni giysiler giydi üzerine Bakarken evrene tebessümle Kırılan dalları yapıştırmak nafileyken de Hep lirik bir hikaye anlatırdı içten içe Kamufle ettiği sarı yaprakların gölgesinde Mavimsi bir dünyaya selam verirken de Ben melamet hırkasını kendim giydim kime ne Sıfatların hükümsüz devirlerinde Bilirdi ki.. Mana dünlerde kaldı Lakin kendi rotasında yol aldı Daracık, bozuk tepelerden atladı Derken.. Papatya tarlasına vardı Ömür tek mevsimin temsili Ne gemiler kalktı bu limandan Dilsiz izler bırakarak ardından Evveli ve ahiri resmetmek kimin haddine Ferah bir rüzgar eserken yüzüne, gülümsedi yine Slaytlaştı dünya halleri gözlerinde Boş geldi.. ve renk renk meyveler verdi Yeşerdi, yeşerdi.. Ben melamet hırkasını kendim giydim, kime ne ? Melamet hırkası bir kere omzuna giyildiğinde, hiçliği kabullenmiş dünya varlıklarını, malı mülkü itmişsindir. HAZAN |