nisan çiçeğime ağlıyorumnisan çiçeğim yapraklarını tarihinin tozlu raflarında kaybetmiş sevdiceğim sana ağlıyor kalemim her dilde herşeyde heryerde biraz ben varım artık ömür dediğin kaderin alnına bıraktığı son çizgilerde batan günün uyuyan mısralarında kayan bir yıldızın sessiz çırpınışlarında izlerim kaldı yüreğinin sığ sularında eksik kelimelerinde kekeme parmaklarında hüzün salınır tüm mevsimlerin kuytularında ne zaman taşınacaksın sonbaharlarından hazin bir ayrılık açar topraklarında dudaklarının kıyılarına vurur aynalarda eskittiğin düşlerin yamalıdır artık gülüşlerin pimi çekilmiş dişlerinin arasında pembelerinin kızıla boyanır umuda giyinen ufuktaki tablo hayasız sevişmelerin celladı olmuş masumluğunu kaybettiğin hayallerinin nisan çiçeğim ellerine sürdüm terimin zemheri ayazında tutuşan sevda yanığı izlerini yalnızlığını paylaş duvarlarında ağlayan kahkahalarımda kulaklarını tırmalasın kendine sağır zamanlarında kenttinin bütün sokaklarının adı ben ve ben bütün köşe başlarını yaktım elimdeki sönmeyen meşalenin aşk kokan kıvılcımları ile .../ gittin !!! gittin diyemiyorum ki sana sen gelme eyleminden yoksun bir cümle iken |