GÖZLERİMDE Kİ SONSUZLUK
Sonbaharda sararan ağaçlar
Dalların çatırdayarak kırılan sesleri Düşmemek için direnen bir tek yaprak tanesi gibi Anlamak isterdim giderken seni Ve gelmekte olan kederleri. Bir bilse kalbim umutla seni mi bekler yoksa seninle giden beni mi . Kayda değer bir şey yok hayatta Ne gece ne gündüz Sende unuttuğum özgürlüğümden başka. Çırpınırken esaretimle Gizlemek istemiyorum seni kalbimde Yaşamasını bileceğim Tek hatıran dilsiz hüznünle. Bak boşuna yağıyor yağmurlar Sensiz üşür hüzün yağmurlarım Yokluğun üşütür. Kalbe bıçak gibi giren hatıraların Buruk bir sancı gibi saplanır. Yanan yüreğimin kızıllığında Sevdanın ölümsüz küllerini denizlere Gözlerime yansıyan sonsuzluğu ise Dünyanın öteki ucuna serpeceğim. Ay gibi parlak martı kuşları Özgürlüğün en deli atı Ve denizin rüzgarıyla Ay’ın ışığına koşuyorum. ESİN ÇEVİKOĞLU |
Güçlü kaleminizden çok güzel bir eser okudum.
Yüreğinize sağlık efendim.
Bu kalem hep yazmalı....
Saygılar ...