yeni bir acıyı doğurmaktır sevda
ben anayım.
nasıl doğar bir bebek bilirim. ilk doğum sancıları başlar giderek sıklaşır, acılar.. ve sonra ölüm-yaşam arasında ince bir ip gerilir ve ana sendeleyerek korkarak feryat ederek ilerlemeye çalışır umutla... zordur doğumlar en son perdede ölümü görür insan kendi benliğinin ölümünü ve sonra tüm coşkulardan sevinçlerden sevgilerden acılardan öte bir bebek doğar... bir umut. eril olanlar bilmezler doğumu.. bu yüzden kolaydır onlarda çalakalem yazmak ağza geleni söylemek oysa dişide anada her şey doğumdur. şiirin kaygının sevincin, her kavganın gürültünün var ve yok arası her şeyin bir doğumu vardır bir sancısı. daha ince hesaplar yapar kadın dakikalar saatler günler boyu duyarken kıpırtısını yüreğindeki aşkın hep sorgular beyninde yüreğinden el verecek aşkı... bu en kolay döllenme olsa da en zor doğum olacağı muhakkak belki bu cenin el vermeyecek gülümsemeyecek çünkü o aradaki uzun yolu yürümek sorgulayarak yürümek gerekecek. yeni bir acıyı doğurmaktır sevda karanlık ay ışığı sızmayan odalarda o iki ışık kaynağı aranır soluksuz işte neden uzaklardayım neden çok uzaklarda kalmayı yeğliyorum yüreğimdeki sevdadan anlıyor musun? 06/06/97 İzmir |
dikenli yolları ürküyor belki seni...
ama doğarken kimse sormadı değil mi doğmak isteyip istemediğimizi..
sevdaya düşerken de gönül sormuyor..
ne dersin düşelim mi diye...
muhteşemdi şiir..
kutlarım canım..
sevgilerimle...