Bana bir öykü bağışla.gel; bana bir öykü bağışla; adınla başlasın. tutuşurken italik paragraf başları, nefesim kesilsin. gel; yapabilirim, inan becerebilirim ölmeyi. yağmur başlıyor, üstüm başım sen kokuyor. şimdi hepten kirletecek beni, şimdi kokun sıyrılacak tenimden. durumum vahim dün kopuğun biri bir taksiciyi vurmuş alayı grevde iskelelerde vapur yok saatim durmuş gidecek hiç bir yerim yok parmak izlerin siliniyor dudaklarımdan çabuk gel bana bir öykü bağışla adınla başlasın şehir usulca susarken gözlerin, gözlerime değsin bildiğin gibi değil anladığın gibi hiç bana hemen,şimdi bu şehirde geçen otobüste vapurda metroda nerde istersen orada geçen bir öykü bağışla hazırım yapabilirim inan becerebilirim son paragrafa kadar nefes alabilmeyi etme gel... |
son paragrafa kadar nefes alabilmeyi
etme gel...