...SEN DE...Bildiklerimi bilemezsin Öğreneceksin Ki sen de aldın bu sofrada yerini Çeşit çeşit tatlarla değişecek yüzün Yok oluşları Ulaşılmazları Yalnızlıkları yutmaya çalıştıkça Büyüyecek tadı damağında Tutup atılası Nemrut yüzlere tükürülesi Lokmalar terk etmeyecek yerini Solup giden bir soluk Yolunu bulup Acı artığı dudaklardan kaçamayacak Günlerce Fesleğen kokulu akşamlar pişecek Terk etmeye alışık güneşten sonra Tencerende Zifiriden süzülüp gelen gidişlerin Biberine alışacaksın Dudağından sarkan tebessümleri Avuçlayacaksın ara ara Doldurana kadar ağzına Akıp gidecek parmaklarının arasından Ve peşine cam kırığı kesikler kanayacak En çok aşk Bir parmak bal olacak Baktığın derinlikler Deniz tadını getirecek dilinin ucuna Her duyduğun kanat sesiyle Ümidin filizlenecek dişlerinin arasında Sigaranın dumanında Dost yüzlerin ekşisini Ve Hüznün tadını sık sık bulacaksın Dalıp gittiğinde bulutlara Yatağının yorganının sıcak buğusunu Dolup dolup akıtamadığın yaşlarının tuzunu Hatta şeker tatlılığını Konuk edeceksin ustaca Son anın geldiğinde unutma Halâ tüm tatların cirit atıyor olacak tabağında Aldırmadan korkularına Son sesine Son nefesine kadar Hep hayatı Çiğneyeceksin ağzında... ASLI DEMİREL... |
Yaşam bu, çelişik bir komedi değil
Ve şair tüm lezzetleri öğütmüş
damıtkan belleğinde
Paha biçilmez bir hazine kılmış
Deneylerden edindiği, herşeyi
Şarap yürütmüş ırmak yataklarında
Ve kan, can vermiş
Yaşam sahnesine...