YOKLUĞUNUN EŞİĞİ
biz harmanlayıp ruhumuzu kattık maviye
sonra düştük bir yağmur damlası içinde sızıp kurak bir toprağın çatlağından, işte biz orada buluştuk hayatın vefasızlığına inat iki kum tanesini bile kavuşturduk... vurulmaktır sana delicesine; kirpiklerinin gölgesinde sürgün yemek ve tuzak kurabilmek sahteliklere tüm riyakar gölgelerden uzak... bas yüreğimin yeryüzüne sevgi ekerek öyle bas ki korksun senden sensizliğin gün olur ayrılık eşiğine dalarsa gözlerin bir avucuna büyüttüğün dünyanı al, bir avucuna sende kalan beni ve sık yumruğunu kemiklerin kırılırcasına belki un-ufak olur karışırım özüne... FATİH ALBAYRAK 03.09.2010 TRB |