BİTMEYEN MATEM EYLÜLÖlüm dökülür saçaklarından Her dalda asılı onca can Yana bildiğin kadar yan Büyük bir yangın ve kül Bitmeyen matemimizdir eylül Düşerken tozlu yollara Dönüp bir daha bakmayız aynalara Biter bir ömürlük alkışımız Önümüze düşer başımız Dağlar da ağlar, denizler kadar Gözyaşı Yıkar ha yıkar Karanlığa sürüklenir ay Topukları dünden çok kırmızı Topuzdur saçları güneşin Artık o bir el kızı Tanımaz bizi Kaç dalga boyu eser rüzgarlar Bütün sular gümüş rengidir Ölüm, hayattan çok diridir Duyarım uzaktan çıtırtısını Koyaklarımda ansızın kırılır bir gül Sessiz, vakur bir ölümdür Yakın ateşleri Öldürün bütün düşleri Sarı saçların düşerken dizlerime Sakın bakma gözlerime Nasılsa bir adın ölümdür Olsun artık uzaklardan gül Eylül Hayrettin YAZICI |
çok güzeldi,ne büyük bir beğeniyle okudum.kaleminiz hiç susmasın,siz yazın biz okuyalım.