işte sabah oldu,sabah oldu
kursağımda acılarla yüzüme dilenci elleri vurdu yüzyıllık açlığı
kulağımı sağır etti
balıkçı ağlarına takıldım şafak sökerken
çocuk şarkılarına uyandım saat 5’te erken
evlendirilmiş çocuklar erken yaşlanırken
duvarlara van gogh tabloları aradım
eski antika çerçevelere resmimizi
yokluğumu ulu bir çınar gibi özledim
ıhlamur kokmayan saat 5.30’ları
banklarda yatan bir başına yalnızları
yaban kazlarını özledim
yeşil bereli kartal bakışlı heybetli avluda
tütün sarışlarını özledim sakolarını
cakalarını
fiyakalarını
at arabalarını

yok çaresiz güzelliğin darma duman olacak
kabristan tüm bilgeliğimiz orda saklı
alışamayacağız bir türlü bizi tutan bu kalabalık yorgunluğa

durgun kimsesizliğimiz yol boyunca takılacak dev cüssemize
hissemize hisseli harikalar kumpanyası
kampanyası bitmiş insan manzaraları
italyan otel’i tarihime tanıkken 20’li yaşlarımda
kaşlarımdan süzülen eminönü kuşları
dolacak mısır çarşısı hüznümle
sultanahmet’te uzanacağım boylu boyunca
turistler otellerine götürecekler beni
güleceğim onlarla
onlar anlamayacak
sebebimi

ne de çok isimsiz kahramanlar
alnımda çiçeklerle mutluyum der gibi
kaçamak telaşım tıraşımda
enselenmiş
daha çok şeyler söylemek geçsede
köşeyi dönerken şehrin ilk ışıklarında
sahipsiz ölüler
gülümsüyorlar bana
yakın anlamı var havada

yıkın duvarları
tarihin gözlerinde
çözümsüz duruyor şimdi ağaçları
leyleksiz kaldırım taşları
bir düzine korku ve seramik
kendi boyutuna hasret
peki neden bu gereksiz
çalımlar
koşarken üstüme kanatları
açları doyururken yutarken zehir kalabalığı

atarken karşı kıyıda umursmazcasına
sigarasını yakan kadın
aslında yakmış tüm yaşlılığını hayatının
son kerteye varmadan usanmış
uslanmış görünmüyor yıllar

gözümde tüterken
acılar

üniversitede okuyor
oğlu ve iki kızı var
oğlu bu sene profesör olmuş
bir kızı doçentliğe hazırlanıyor
dğeri asistan olmuş
sırada dekan olma
sonra rektör olma hayali var

var şu dünyada daha ne kadar hayata çelimsiz insanlar
yollar uzayıp
giderken
kalbimiz
tüm bu sevinçlere
mutluluğa aykırı gelirken
çocuk resimleri dolu
bir deftere şiirler yazarken
saat sabahın 6:30’unda
bayide gazete bulamazken

bari kedilere süt alayım
o vardır evde
herkes mışıl mışıl uyurken
yola çıktı kafile
nafile artık
abbas yolcu
hoşçakal
dalgakıranla birlikte
dalgaları sayarken
hoşçakal abbas
dostça kal

ozan,2010 eylül