Ananneme...(bir gölgesi siyahtı bir de bahtı) hatırlarım kadife kokan güzel elleri o bir başka severdi kızıl tenli gülleri yüreğine çekerdi kokusunu tenimin kahverengi gözleri gülerdi ananemin sarılıp yatar idik ince yer yatağında nefesiyle okşardı masal anlattığında bir güzel kokardı ki anlattığı masallar dün gibi canlı hala gözümde hatıralar her gece omuzuma gülerek serilirdi en güzel ninnileri ananem bilirdi yabani papatyalar sanırdım saçlarını ısırmak ne de zordu pamuk avuçlarını (bir dolabı vardı, belinde asılı olurdu anahtarları) beklerdik beyaz ekmek gül reçeli dolaptan akide şekerleri kırmızı kavanozdan beyaz ekmeğe sürüp gül reçeli verirdi yetim çocuklar onu anneleri bilirdi çocuktum ananem beni terkedip gitti sevgi çağlayanımın suları yitip gitti o gün hastaydı biraz ondan hep susuyordu beyazlara bürünmüş uzanmış yatıyordu tahta uzun kutuda uyuyordu ananem sanki beni gözleyip gülüyordu ananem "su" dedim uyanmadı yalanıma kanmadı reçel sür ekmeğime dedim kıpırdamadı ya kırmızı akide koy ağzıma bir tane ne olur uyan artık ağlıycam annane ya öteye kay biraz geleyim kucağına alışmışım koynunun yumuşak sıcağına ben yine ellerimle boynuna sarılayım sen de kaşı arkamı beraber uyuyalım ister başımı okşa kokulu ellerinle ben sensiz ne yaparım geleceğim seninle her seferinde sana çişimi diyeceğim ne yemek yaparsan yap hepsini yiyeceğim (sonra annanem omuzlarda yükseliyordu kanatları bulutlara uzanıyordu) kutusuyla götürüp toprağa yatırdılar üşür diye üstünü tahtayla kapadılar bembeyaz gelinlikle yerine uzanınca uyuyamaz annanem ben olmazsam yanında (muhtacım o sıcacık o kıymetli sevgiye, arıları kovalardı beni sokmasın diye) omzuma düştü başım oldum evin yetimi ben onsuz ne yaparım arılar yer etimi her gece kapıları gelir diye gözledim anane gel artık ya..seni ben çoook özledim dediler ki ananen bir daha gelmeyecek ızdırapları dindi asla üzülmeyecek şimdi cennetten sana bakıp bakıp gülüyor sırası gelen canlar birer birer gidiyor bilseydim dönüşü yok bırakırmıydım seni sıkı sıkı tutardım çiçekli eteğini papatya saçlarını nasıl özleyeceğim bekle zaman geliyor yanına geleceğim erol 2010 fotoğrafta annem ve ananem,ananemin kucağında ne kadar mutluymuşum. |