Bu Ayrılığın Adı Hiç Bir Zaman Konmayacak
yangınlarımdan kacar gibi kaçtım senden
kaybettirdim kendimi gözlerinin maviliğinde hiç bir iz taşımıyorsun artık benden sürgünlendim yüreğinin derinliklerinden kayıplara bıraktım kendimi hiç boşuna arama sakın kendimi bulunmazlara hapsettim ben adımı sildirdim kütükten sulietimi değiştirdim senin var olabileceğin bütün şehirlerden soyutladım kendimi düşebileceğin bütün yollardan sildim ayak izlerimi bakabileceğin en uçsuz ufuklardan kaçırdım gözlerimi duyabileceğin heryerden çektim sözlerimi artık düşme arkama arama bulman imkansız beni.. tanıyabileceğin bütün dostlarımdan ayrıldım nerede olduğumu hiç kimse bilmeyecek boşuna dilini yorma sorgulamaktan çünkü onlarda bilmeyecek senin gibi kayıp ilanları verme gazete küpürlerine ben senden bile bile ayrıldım bir müddet sonra nasıl olsa unutursun boşuna aramakla zamanını heba etme dökme gözlerinden incileri gün gelir döktüğüne pişman olursun kurumasın maviye çalan gözlerin değmez nehirleri kurutmak bile bile ladesti zaten bizimkisi artık oyun bitti... unuturmuyum zamanla bende seni orası meçhul kalbimi zincirledim rüyalarıma kilit vurdum yanlızlığa kıydım nikahı kendimle başbaşayım artık bana yazıldı bu aşkın günahı sen rahat ol senin günahlarınada razıyım ben yeterki sen unut beni... bundan sonra acılara ev sahipliği yapacağım duvarlarını vebalimle ördüm sevaplarım yerleyeksan olacak boynuma ilmeklenmiş bir kör düğüm yakama yapışanlardan ancak nefesimi verdiğimde kurtulacağım kızacaksın, küfredeceksin lanet rüzgarlarını estireceksin yüreğinde bi süre sonra öfkeler yerini alacak gözlerinde kan kusacaksın kabulümsün yalvarırım sana cevapsız sorulara sual aramaya kalkma arkamda hiç bi iz bırakmadım sana hiç bir not düşmedim yılzdızların uçlarına hiç bir sırrımı açmadım ayın sessizliğine ve hiç bir açık bırakmadım güneşin kuçağına ne yıldızlara bak, uçlarında seni bulurum diye nede ayın sessizliğine bırak serzenişlerini sabahları boşuna oturma pencere önlerinde ben yokum orada izleme boşuna güneşin doğuşunu hiç bir zaman olmayacağım orada ben ellerini açıp dualardan medet umma sakın bu gidişin dönüşü asla olmayacak unuttur gözlerini, unuttur yüreğini bu ayrılığın adı hiç bir zaman konmayacak Ozan Özdemir / 30 Ağustos 2010 |