“Sarı başakların isyanıdır,”
“Günü emziriyor toprak.”

Ötesinde!
Bir yusufçuk telaşı,
Yayından gerilen bumerang gibi,
Günü emziriyor gece aç karanlığında,
Yüzü kavruk başaklara bayram var,
Bir karadut sularını akıttı damarından,


Anne kokusu gibi isyan,
Kin düşüyor gün yüzlü çocuklara,
Kavga satır aralarında kaldı,
Ya da bir şiirin son bendinde,
Memeden kesilen bebeler gibi,
Açlığa karıştı sütleğen…


Kırmızı yelesinden tutuşan atlar,
Telleri cilalı gelinler gibi,
Altın nallar giyindiler,
Öptü sarı saçları,
Gün dönümlerini,


Yaşmağına gizlendi bir kadın,
Güneşe tül dokudu sarı gergefte,
Yüreğine kramp girdi inceden,
Fistanında içi kuru cevizler,
Savurdu eteklerden,
Çocuksu heveslere,


Günaha uzandı bir el,
Ortasından yarıldı ibadet,
Nimetine lal okuyan dudaklar,
Haşhaşların gölgesi düştü,
Bir adam ciğerini telledi,
Gırtlak nağmelerinden,


Sulu sepken bentlerdi,
Yürekte yarılan…
Kuru tarla döşlerine,
Solucan çeken kumrular,
Gagaya çer çöp yığdı,
Aç azıklarda…


Namusuna sığındı serçeler,
Halayık sürüsüne inat,
Dallara astılar gövdelerini,
Bakir gün sıralarında,
Gün/süz çıralar gibi,
Düştü kanatları,
Ölü sallara,
Teleğinden,

31.08.2010

Doldur boşalt gibidir ömür ellere dokunan her tetik cesaret ister,
Kuru gürültü değildir hayat günsüz başaklar emzirecek aç memeleri.