Umutlarım asılı kaldı
Jul,10/07
Umutlarım asılı kaldı Adak ağaçlarında. Sen! Yar... Gitme demen kolay... Kolaydır sana gelişlerim Gelişlerin kadar... Kalışlar hoş Ürkütmüyor kuşları Kanatlar özgür, Uçuşlar serbest! Bu tat bundan Bu dem... Harmanlar... Yar Kalmak kolay... Koynunda uyumak, İster sağa dön Sola istersen O kol hep bedende Sarmalar... Ağaçlara astığım şekilde... İpek bağlar... Kolların sarar Ne hoyratlık... Ne incitme... Korkarım yar Yanımda getirdiklerim Bağlar... Hatta boğar... Asılan umutlarım yağar Üstümüze üstümüze... Ne oğlum anlar... Ne anacığın Yar... Gülgün Karaoğlu |