.bulantı
bilinç, kan ağlayan bir martı kadar üzücü hale gelmişken
doğa, bize ufak oyunlarından koca bir evren bahşetmiş hissi yaşar. ve bizler, ufacık insanlar; kendi düşlerimizin içine bile girememişken küfrederiz tanrıya, inançlarımız uğruna savaşmadan, en kolayını yaparak. ailene küfredersin her şeyden önce "neden geldim bu dünyaya" "ne görevim var ki bu saçma rüyada" diye başlayarak okula küfredersin ülkeye küfredersin ve en çok da içten içe kendine küfredersin. bunu dışa göstermezsin, kendinle yenişemezsin. kısır döngülere gebe bir nefesin var senin kendinle barışmaktan öteye gidemeyecek kadar sevgin insanoğlu dediğin varlık bir bulantı; kan-revan her taraf, pişmanlık en derinleri sardı. aynadaki yansımanda aslında sâfi kan kırmızısı vardı. |