Dur ağlama gözlerim,
Yakında pınarların kuruyacak kaynağından
Doğarken başladın ağlamaya,anlamsız
Avaz,avaz
Daralan göğsünü tutarak
Huzur bulacağını mı sanıyorsun?
Ağlayarak
Çarmıha gerilen düşlerindi vurulan şakağından
Geceler boyu yatağında için için
Kan çanağı gözlerle uykusuz
Söndürürüm umuduyla o yangını
Bağrına akıtma damlaları
Şimdi dünyada kimler ağlıyor sebepsiz?
Gözyaşı tek tesellisi mi ıztırapların*?
Gök gürültüsü mü getirir hep yağmurları?
Zamanın kanatları her an ıslak mı?
Assak ay’la güneş arasına, kurumaz mı?
Hayır yok bu yaşlardan artık
Taş olmalı yürekler
Bir el bekleme kapatacak,
Gözlerinin vanasını
Dinsin yeter bu gamlar
Şehri sardı karanlık
Geçmişle bugün arasında deniz oldu akan yaşlar
Bitimsiz acının sularında yüzüyor insancıklar
Şafak sökene dek bakma gidene ağlaya ağlaya
Seherin tan yeri kanadığında
Gözlerin de alışacak alaca karanlığa
Eski gülüşüne kavuşmak için
Sil gözyaşlarını ve gülümse hayata

ağlamak şiirinizi görünce bu şirimi paylaşmak istedim
saygılar

beğeniyle okudum.kutlarım.selamlar....

beyendim...tebrikler.