Aralık Düşleri
Karanlığın en derin olduğu zamanda
Incecik bir umut bağlansaydı yüreğimin pıhtılaşmış acılarına Yaprakların savrulduğu rüzgarlarda Bir kar tanesi düşseydi gözyaşlarıma Hiç olmayan "biz" hayallerini savursaydı Soğuk rüzgar hunharca "Sen" diye seslendi yüreğim "Ben" kayboldum sessizce hayallerde Ve savruldum sana giden ama sana çıkmayan yollarda Bir adım daha yaklaştıkça sona Artık acı bir gülümseme kaldı dudaklarımda Üzerime kar yağıyor Kar yüreğimi ısıtıyor Ve kaybediyor beni Sen olan, ama senin olmadığın hayaller Bir nefesin yetecek Baharı müjdelemeye |