ÖLMEYEN GERÇEK
Ölmeyen gerçek
sessizlik yemini ettim yalnızlığı seçtim kalbi durmuş bir insan gibi mutlulukları terkettim. içimde uyuyan tüm zamanları kış ayazından farksız bildim. hayatımı düşündüm ıstırap dolu sembolik bir öykü. ve bir ikindi sonu çılgınca göründüm hazırlıksız yakaladı bir gerçek gerçeğin başlangıcı ölmeyen ölüm. bir sela bir cenaze musallada ağlayan kalabalık geçici ve aldatıcı dünya ahh..hepimiz aldandık oysa ölüm, aldatmaz ve aldanmaz ayna.. mustafa kaya 01.08.2006 / ankara |