Durma!...
Düşler
Bilinmeyene devinen nehirlerdi, İnsanlar İzleri rüzgârla gidenlerdi, Ne geriye döndü sular; Ne yollarda izler yenilendi… Hep ayrıydılar, Biraz daha uzak Her adım Ve her dalga, Eskilerin dilinden, geçen zaman kadar… Sığ sularda sandallar vardı İçinde yüzme bilmeyen insanlar, Bir de dinlenenler Zemini kaya yollarda, tozsuz rüzgârlı. Sonluydu Akan sular kadar adımlar… Şimdi Nehirler soluksuz düş Yollar keskin çöl rüzgârı olsa da, Bırak Beklesin ayaklarının tozunu köhne sandal... Dolsa da gözlerin... Yükselse de sular... ezgi ç. 24.08.2010 |
hep sorgulatmıyor
dili açık seçik ve yormuyor insdanı
birde duygusu var ki
gözlerini yumup gidiveriyorsun her mısranın ardından
buna gönül zenginliği diyorlar
şiirde fazlasıyla var...ekliyorum acilen favorilerime
sevgilelre ezgi...