gül/sende...
hafızasız denizlerden umduğum,
kara sevda üstünde,cam kesiği gönüller. damıtılmış mısralardaki sendin,bulduğum... ve hece-hece sahipli,hakkı mahfuz şiirler... umuda konulmamışken henüz son nokta, sensin yeni başlangıçların yetkili temsilcisi. kurumsallaştıkça acılarım,özlemlerim ve dünya, intihal gülümsemeler,intiharımın habercisi... oysa henüz nefes alıyorken kainat, hiçliğe ad koyanlarada ne oluyor. siz değil,sen gamında son serenat, yürek yanlız dostluğunla doluyor... Eylül’ e sayılmadı yazdıklarım hala, düşlerimde geri döner,alınmamış her selamım. yetimin,öksüze kalbi kırıldığında, susar kalem,kurur dilim,durur kifayetsiz kelamım, bilki denizsiz şehirler avutur artık, hani ilk ben,durmuştum ya gölgende. zor zamanın dost omuzu,sahipsiz kaldık, ben razıyım...diken bende,gül/sende... |