iz/bende...S/aklandığımız kaçıncı rüyadır bilmem. Hani ! Üç mum yakıyorken birileri geceye, Enikonu tükenmişlik,hüznün ellerinden. Izdıraptı çektirdiğimiz...Damla-damla heceye... Kaldıki mirasımız,borç üzre borç. Yine ellerimiz yorgun,yüreğimiz mağrur... Kadim uzlet...Gönül yapımızdaki harç. Dillendirir bir name,çeker,şakağımızdan vurur... Rüzgar !.. Önüne katar sonra adımızı, Süzülür fundalıklardan taa şehrine... "Buldumcuk !.. Şair özentisi" namımızı, Yankılatır,köşe bucak her iz/bende... Zamanın elidir...Değmiştir artık... Nicedir,unutulmuşluğa şerh sevdalarımıza. Mesafelerce ayrıda olsak,elbet birgün... Bir derin son bahar,anılar ve Ankara... Şimdi dingin sularında fırtınalar çıkardığın bu yürek, Rüzgarına katıp,nice sevdalara savuracaktır senıde elbet... |