NE DERSEN...
Gidenlerin hüzün dolduğu limanlardan
Gelenlerin ah çekerek andığı hatıralardan Yok sayılan umutların sığındığı karanlıklardan Şairin sarı gök, sarı yapraklı sayfalarından Hep sessiz gemiler geçer hasret ufuklarından Anlatmak istesem de, anlatamam Ah sardunyam.. Tatlı bir rüzgarımın bile kalmadığı Yüreğimin yaktığı ateşte soluk aldığı Bir çığlıkla yol alıyor ömrümün virajları Nihayetsiz bir siyahlığın tan yeri donuk Bir yakamoz arayan gözlerimin ağlaklığı Yine başlıyor dönüşsüz yolculuk Çare ne mümkün, adı yalnızlık Hüzünler büyüten aşkla dol kalbim O bilir mi acep bile demeden Mekik mekik yol çeken gurbet akşamlarında İs kokan hıçkırıklara benzer sessizlik Bir ressam Bir şair Bir sanatkar Edasıyla En asil hislerle Seveceksen sev ey yüreğim Mağrur ve dağlara karşı direnen Geceye karşı söylenen Duman duman türkülerimde tüten Seni kolay kolay tüketemem Sense Unut, unut istersen Giderken ardımdan salladığın mendilime katmersen Dramatik romanlar gibi, aşkı baştan kaybedersen Sebepleri hep aynıdır, heyhat Aynı sevdayı başkalarında bulurum dersen Söyle gitmeden Ah sen... Ne dersen... HAZAN... |