yokluğundan asılırım benSoyunarak en masum geceye ve anarak özlemlerimi Bir kadın çığlığı yeşerecek tenimden Gitme diyeceksin bana gitme Gecelerin sönmüş feneridir kalbim Beni yalnızlığa böyle terk etme Yaşadığını sanan ölü bir gölgesin sen Yaşlanmış ağaç kovuklarında saklanan Biraz ürkek ve bir o kadar asi Gençliğime vurgun olan sevdasın sen Özlediğim ellerin olmayacak bilirim Büyür gözlerin bende Büyür düşlerin Emanetin kalır en ummadığın yerde Kim bilir belki bir sabah çıkar gelirim Ah gitmelerine bin yıl eklediğim Bozkırlarında hala umut var mıdır? Adını dağlardan indirip sevmişliğim Bu yolların şimdiler yaban mıdır FURUG |
Furuğ ismi ilgimi çekti...
"inanalım
soğuk mevsimin başlangıcına inanalım
düş bahçelerinin yıkıntılarına inanalım
işsiz devrik oraklara
ve tutsak tanelere.
bak nasıl da kar yağıyor." FURUĞ
Ve FURUĞ: İranlı şair, yazar, oyuncu, yönetmen, ressam. İran'ın 20. yy'da yetiştirdiği en önemli kadın şairlerindendir.
Uzatımsa affola.,
Şiiriniz hakikaten gerçeküstüydü ve sade bir üslup...
selamlıyorum yüreğinizi en içtence