bir kabus gibi ama gerçek kabusları düşündüğümüzde hiç de düşsel gelmiyor..

Şeytan kınalamış
Hayalimin sol başparmağını
Boynunu kesmişler doğmayan kızımın
Büyümüş hayallere, bin bir bıçak darbesi vurmuşlar
Ellerimde kan kokusu var...

ne hayalleri vardı.. bir kızı olsun istiyordu.. adı gül olacaktı kızının.. ve henüz doğmaya yüz bile tutmamıştı.. ana rahmine düşmeye bile vakit bulamamıştı.. daha cenin bile değilken boynuna iniverdi cellatların kirli elleriyle tuttukları giyotinler.. belki hiç doğmadan büyümüştü henüz toprağı olmayan Gülü.. bembeyaz bir gül olacaktı, gelinlik saflağında ama kana buladılar.. kırmızı rengini aldı şaraba damlası düşmeden, ve kan kokuşuyordu..

sonra simsiyah bir perde indirdiler hiç doğmamış beyaz güLünün nüvesine...

Tırnaklarını çekmişler
Çocukluğumdan beri beslediğim heveslerin
Beyaz tülleri saklamışlar
Ellerimde kerpeten kesiği var…

hiç bir dudak izi yoktu dudaklarına "aşkla değen bir dudağın" ardından kalan..hiç yaşanmamışlık hiç doğmamışlık gibi değil miydi? hiç yokluktan gelip, hiç yokluğa giden matematiksel bir varoluş (un formülüyse eğer; "1 bölü sonsuz eşittir sıfır" ) sıfır çekerken tüm sınavlarda nasıl bir sonraya geçilebilinirdi?

ne işkenceler saklıydı beyazgüLün yüreğinde... bedenine değen acıların bir sonu yok muydu? tenine değen sıgaralar söndürülürken çocuksu bedeninde, hangi günah söndüreblirdi yüreğin bam teline değen acının sızısını? zincire vurulu ayak bileklerinden akan kanın donduğu tecavüzlerin ruhuna açtığı çentikleri hangi beyaz bperde sarabilirdi, hangi siyah perde saklayabilirdi.. canından can kopartan kerpetenleri hangi ilah alkışlayabilirdi? bir düş müşdü bu.. keşke düş olsaydı..

Öfkeyle kırbaçlamışlar
İçten kahkahalarımı
Dudaklarımı mühürlemişler
Ellerimde kırbaç izi var…

öfkenin böylesi nasıl kırbaçlanabilir insan denen varlığın ruhunda? kimbilir kaç kırbaç darbesiyle örselenmişti dudağına kadar gelme gücünü bulamayan kahkahaya çok uzak tebüssümlerini... dudağın kenarında belli belirsiz canlanmaya hevesli gülümseyemeyişlerin üzerine kaç kez dikiş atıp birbirine açılmaz bir sicimle kilitlediler dudaklarını.. ellerindeki kırbaç izi ne ki ruha vurulan kırbaçların kanatıcılığı yanında...

Lime lime etmişler
Yeryüzüne sığmayan umutlarımı
Gazetelerle kapatıp bir kuytuya atmışlar
Ellerimde bıçak yarası var

yine de bir ekmek kırıntısına muhtaç aç midelerin çöplükten bir küçük lokma aradığı çöplüklere atılı umutların limesini bulamıyordu beyazgül... bir lime gelip kendini bulduğunda lime lime umutlar sağaltmaya yeltendiğinde bile ona çok gördüler umudun limesinin limeceğini.. kendi celladının katili olmak yazgısı mıydı beyazgüLün? kendi işkencecisine, kendi katiline saplanmış bi bıçağın kan iziyle kirletilimişlik onarır mıydı onun ruhundaki yaralarını? ve kendi celladının katline neden olan bir savunu, onu masum olduğu bir yaşamda zanlı koltuğunda yargılarken, hangi kanun maddesi onun bıçak yarası değmiş saflığından daha masum olabilirdi?

Cumadan kalma
Bir tutam saç koymuşlar tabuta
Namazını kılıyorlar
Daha dün ezanı okunan tutkuların
Ellerimde cinnet tadı var…

bir tutam saç.. bir tutam acı.. bir tutam keder.. bir tutam ağıt.. bir tutam hıçkırık.. bir tutam tutku... bir tutam dua.. bir tutam cuma..

aydınlatabilir mi karanlığı ?

zifiri karanlığın üzerine çöreklendiği beyazgüLün gözyaşlarının masumiyetini gün yüzüne çıkarabilir mi?

cinnet geçiren insanlığın utancını, insanlığınıkaybetmiş insanlığın ayıbını kapatabilir mi, insanlığın günahlarını bağışlayabilir mi? adaletsizlğin, haksızlığın utancını taşıyabilir mi?

beyazgüLün bembeyaz saflığını yeniden verebilir mi kana doymayan insan(sız)lık????

........................


bu şairin dizeleri müthiş...

henüz ilk cümlesini yazamadığım ama çoktan yazılıp bitmiş romanımın önsözü gibiydi dizelerin...

tebrikler/teşekkürler şair..