Birgün
birgün gitmek istersin ya
her şeyden uzaklara.
hiç bir tanığın
ve hiç tanınmadığın bir yerlere
gitmek istersin ya
ben gittim işte birgün
sırtlayıp bütün eşkalimi...

sonra
sonra bir otel kapısında bavulum
ve üzerimde renksiz bir gömlek
az çok yüzümü yansıtır gibi
yüzümü yüzüm ki
bu aralar hiç bir kente sığmaz olmuş...

sonra bir odanın
kapısının önünde bahşişle alıyorum
eşyalarımı
ki kapıdan içeri adımı mı atar atmaz
oda yüreğim kadar daraldı
ve her şey üç adımlık ömürmüş gibi geldi o an bana...

duvarlar
duvarlar yüzüme özenmiş meğer
öyle solgun, öyle grimsi
içimin daralmasıyla
pencereleri açıyorum sonra
pencereleri perdeleri aralayıp

uçsuz bucaksız bi gökyüzü açıldı sonrasında
gökyüzü ardından yıldızlar ve ay
daha saat on ikiye çeyrek vardı
derken bir yıldız kaydı
sonra bir yıldız daha
sonra gözlerim gözlerimde yıldızlara özendi
perdeler rüzgarın gelişiyle
bir o yana bir bu yana dalgalanır
yüzümü okşayaraktan
ve öylece sabahlamışım
ta ki güneş günaydın der gibi
yanağıma usulca bir buse bırakıncaya kadar.

sonrası bir ben
birde sadık yalnızlığımla
kol kola volta atmaya başladık
bir ormanı yeniden keşveder gibi

gölgeler
gölgeler belirdi sonra
yakılmış ve yıkılmış harabelerden
yaşlıca bi adam (kürtçe)
ne işin var senin bu topraklarda
yetmedi mi bunca yaptıklarınız diye sitemde bulundu
oysa ben kaybolmuştum kendi yalnızlığımla
hiç bir şeyin farkında olmadan.
doğrularak amca bu
bu nasıl bir yangındır ki
bütün bir ülkeye yas tutturmaz
sanırım devriyeler
evet devriyeler çevirdi birden her yanımızı
içlerinden rütbeli biri seslenerek
sen daha terk etmedin buraları be adam...
amca bütün kederiyle, ben mi ?
ben nasıl terkedebilirim
dedelerimin asırlardır yaşam sürdüğü bu yerleri.
bak mezarları mezarları bile ayakta hala
bütün köy yıkılmışken.
ben terk edemem onları...
yaşlı adam öylece kaldı
tabi ben soluğu karakolda aldım.
.
yaşamın çoktan çekildiği bu topraklarda
iki namlu arasına sıkışmış bir hayat işte
gitmekle gitmemek arası...

Neyse yaklaşık üç saat sonra
nihayet salıverildim
ve bir an önce gitmemin benim için iyi olacağını tembihleyip
kaldığım ote’le kadar bana eşlikte ettiler
tekrar yalnızlığımı sırtlayarak
aynı gün ayrılmak zorunda kalıyorum Diyarbakır’dan...
aynı gün.

gitmek isteyenle
gitmeye mecbur bırakılan yolcularız işte
bir birine aykırı istikametlerde de olsak
sonuçta hep aynı yükü taşırız...