marmara....
kıyamet denemesiydi.....
yıkıntılar hala yıkılanların üstünde .......
ne ilk ne son ............

nuh’un gemisi lazım
bu gidişle ..............................................

O acıyı bende yaşadım,Kocali'nin Yuvacık Sapağnda üç katlı evim vardır.Aynı gece iş yerinden ayılarak sabah doğru vardık deprem yerine.Bağıranlar,çağıranlar hala enkazın altında kalanlar,herkes şaşkın ve perişan ...
Evime vardığımda duvarlar patlamış ve sadece bina kolunların üzerinde kalmıştı.Arkadaşlarla dolaştık enkaz yerlerini tam 123 kişinin öldüğünü sonradan tespit edildiğini.Bir abide yapıldı.İşte o abidede yazılıdır o insanların adları.Onlardan geri kalan sadece acı ve keder...
O binaların yıkılmasına neden olan suçlulr ise hala ellerini kollarını salayarak dolaşıyorlar cezasız...Onların vicdanları bu olaya acaba razı olur mu bilemem.
Bu duyarlı yüreğinizi kutlarım...
Sevgim sevgin olsun can dost,sevgilerimle...

duyarlı yüreği güzel şiirinizi kutlarım

Tebrikler...Harika bir çalışma...Anlatım çok iyi...Duyarlı bir çalışma...kaleminize sağlık.

devrim.... dıyorki

Neden onlar suçlu iken ölen benim? işte bu sözün içindeki gerçeği bir türlü çözemedim.

umarım çözülür bir gün...

daha da yaşamaya devam edecekler sayın şair, ne mümkündür ki kaybedilenler getirilemez bir daha geriye.
onlarsa hala devam ediyorlar tıkınmaya....saygıyla kalın sayın şair.

Allah böyle acılar yaşatmasın Milletimize

öLENLERE RAHMET DİLİYORUM

Selam,saygı,dua ve muhabbetle

kutladım duyarlı yüreği, resim çok can yakıcı olmuş saygımla.