gül yanaklı şafak gülünce
yenilik heyecanı sarar / ya
yerimde duramaz olurum
güzel düşünce
‘tanrı’nın tadıdır / ya
bilinmeyen yılların umutları
sevinçleri / acıları / gizemleri
bir damla bilgidir hareket eden
bil ki
çağdaş insandır çirkini güzel eden
haydi güneşin çocukları
haydi ilk önce
bir insana öğretmen ol / yeni
sevindirsin seni / beni…

gül yanaklı şafak sökünce
‘erciyes’ kana boyanır
yine ‘hırka dağı’ çalım içinde
ben ‘çilehane’nin göğsüne yaslanır
kendime sorarım
niyedir bu icapçı bekleyiş
bu toprak üstünde
bu gök altında biçare olunur mu
kalk haydi uyuyanları uyandır
bu günün tohumları içinde
yarının çiçekleri vardır
haydi ilk önce
bir insana yatırım (yap) yarat / yeni
sevindirsin seni / beni…

gül yanaklı şafak elini uzatınca
güneşten olsun elbisemiz
özgürlük türküleri söylesin dilimiz
ağaçlar şen / kuşlar şen
insan sevgisi dolu yüreğimiz
işte ibadet
işte ikram
bilgi alışverişiyle
iki canın kucaklaştığı bayram
evrenin diliyle
yarınlar doğru düşünen
yarınlar doğru söyleyen
gerçek insan kimliğiyle
haydi ülke çiçeğe dursun yeni
haydi ilk önce
bir gerçek insan kimliği yarat
sevindirsin seni / beni…

gül yanaklı şafak göz kırpınca
bilimin
ayak seslerini duyar
ilk önce insan derim
razıyım lastik ayakkabıya
razıyım azığım yine un helvası olsun
razıyım bir yufka ekmeğe
bir dörtlük şiire razıyım
yeter ki
birler hanesinden kurtulup
kardeş kavgası son bulsun
haydi bir selam bin altına değer
haydi ilk önce
bir mutlu insan yarat / yeni
sevindirsin seni / beni…

gül yanaklı şafak yüreğine değince
haydi sen de karıl insanlara
bir damla olma
bir ulu deniz
üzerinde milyarlarca dalga
var oluşun sahnesinde
yüreği elinde
ölümlere yatmasın çocuklar
yeşersin yeni dallar
bu gül yanaklı çocuklar bizim
haydi uzat elini
haydi ilk önce
bir özgür genç toplum yarat / yeni
sevindirsin seni / beni…

Mustafa Ermiş
01 mayıs 2010
‘güneşin çocukları’