Yasemen kokusunda gülmüşüm…/Yasemen açmış rüzgâr Nasıl uzanmasın ruhum kollarına…/ Gök bulutsuz Mavi. Ben yüzümü güle vermişim Gülmüşüm. Tut kalbimin yaprak yaprak ellerini… Birazdan Kıyıya vuran dalgaların sesinde kaybolan Martıları izlemeye gideceğim, Senden fotoğraf isteyip afilli. Kaşlarını kaldırıp dudak bükeceksin… Aynaların sen olduğunu Nerden bileceksin?… -Yasemen, Olmadığın kokudur şimdi yasemen! Değmeyen ellerindir suyun yuvarlattığı taşlar!... Kumda izi olmayandır ayakların; Ve dalgası, saçların olmayan rüzgâr… Seni gören yok benden başka, Senden başka bilen yok seni yazdığımı… Ne gitme derim, Ne kal. Öylece geleceğin tutar Bir anda olmadığını görmem gibi… Sevgilim Bu yaz da geçiyor işte Her şey sakin ve sessiz. Fakat bu dalgalar, Bu sabah vakti martıların sesiyle İnsanların geç kalma telaşına mühürlenen şehirde: Kımıldayan bir yaprak güneşle yansıyan, Bir köy evinin avlusunda sedir, kırlentsiz. Bir kuyu kadar hep içine dolan Ve ipi kopan bir sandal denizde Benim… Ve Seni bildim bileli Buralar yasemen kokar… ezgi ç. 13.08.2010 |
çokça kutluyorum şair dostum, saygı ve selamlar.