Acının en acımasızı belki yaşadıklarım
Anladım ki her şey onun yokluğu değilmiş
Ne kadar acı çektiğim kimin umurunda
Gözlerime bakıp gülüyor diyorlar
Yüzüme bakıp mutlu diyorlar
Ama yüreğimdeki matemi bilmiyorlar
Şuan bunları yazarken nasıl acıyorsa içim
Yokluğunla her gün eridi gitti gönlüm
Bakışlarının arkasında sakladığın senin yüzün
Ama ben o bakışlar arasında kaybolan hüzün

Bir can nasıl bu kadar bıkar yaşamaktan
Hani civciv yumurtasından çıkmak için çabalar ya
Niye bu kadar çabuk çıkmak ister ki
Peki onun için çok mu güzel yaşamak
Belki biz onun gibi sarılmıyoruz hayata
Belki de yaşamın güzelliklerinden haberimiz yok
Güzel olan her şeyi matemle yaşıyor olabiliriz
Bunu yapan sadece BİZİM...

Her şey onun varlığı ya da yokluğu değil ki
Hayat onun varlığında yüzünün gülmesi değil ki
Ya da onsuz geçirdiğin saatlerce
Kendine acı çektirmek için
Dakikaları ve saatleri saymak değil ki
Sen anlamazsın ama o senin yokluğunu
Çoktan bir giysi gibi çıkarıp atmıştır üzerinden
Sende onun gibi yaşayamazsın ya
Çünkü sen acı çekmeyi sevdin
Sadece onu ve onun varlığını değil
Sen onunla bile bile ateşe atlamayı sevdin

Şimdi Düşünüyorum da
Sen çok çabuk mutlu olursun
Unuttun mu sen kitap okurken, müzik dinlerken
Hatta sen ağlarken gülmeyi severdin
Sen bu şekilde daha mutluydun
Bir hiç uğruna yaşadıklarının
Artık senin için bir önemi olmamalı
Unutma sadece o değil hayat
Kaybettiğim sandıkların
Bence tamamen kurtulduklarındı
Sen elmayı sevdin diye
Elmanın da seni sevmesini beklememeliydin
Hayatta herkes kendinden sorumludur unutma
Önce bir hayata başlamadan sor şu kalbine
Sen O’nun yaptıklarını yapabilir misin?
Sen O’nun yaşadıklarını yaşayabilir misin?
Peki sen O’nu yaşayabilir misin?
Kısacası O olabilir misin?
Bunları yapamadıktan sonra
Sen onu nasıl seversin
HAYAT SADECE O DEĞİL UNUTMA
VE ARTIK KESİNLİKLE OLMAMALI....

HaZeL YaLÇıN
12/08/10