ÇOCUKLUĞUMU YAŞIYORUMBen böyle ihtiyar halimle Oturuyorum ya koltuğumda Sanmayın bir taş gibiyim Ben oturduğum yerden dolaşıyorum çocukluğumu Az önce sekiz yaşındaydım siyah önlüklü Beş sınıflı köy okulunun bahçesinde Çizgi oynuyorum arkadaşımla Ayağım çizgiye bastı yandım Şimdi sıra arkadaşımda Ondandır söze karışmıyorum Ama siz farkedemiyorsunuz Siz beni sadece oturuyor sanıyorsunuz Ben koltuğumda oturuyorum ya Seviniyorum gururlanıyorum Ne iyi etmişim Donmakta olan o kediyi eve almışım Meşe ağacının dibinden o karlı kış gününde Bir de darı çuvalından yem atmışım Çalıların üzerinde aç bekleşen serçeciklere Ondandır sağ kolumu salladığım aniden Ama siz bunu farkedemiyorsunuz Siz beni sadece oturuyor sanıyorsunuz Ben koltuğumda oturuyorum ya Düşünüyorum Ben üçüncü sınıftayken Alaattin Öğretmenim Neden bana ikinci sınıf problemi sordu Ne çabuk anlamıştı sevmediğimi matematiği Ya ben ne cesaretle söyledim İkinci sınıfa karışmam diye Ben şimdi iki elimle yüzümü tutuyorum ya Utandığımdandır öğretmenimden Ama siz bunu farkedemiyorsunuz Siz beni sadece oturuyor sanıyorsunuz Ben koltuğumda oturuyorum ya Hatırlıyorum Yayla yolundayım kona göçe Delikız ineğin kuyruğuna asılmışım Irmak geçiyoruz ikimiz Ama o ne Ayakkabım fırlıyor ayağımdan Ve ben tek lastikle yola revan Daha önümüzde kilometrelerce patika var Ayağıma kara dikenler batıyor Ondandır ikide bir ayağımı kaldırdığım Ama siz bunu farkedemiyorsunuz Siz beni sadece oturuyor sanıyorsunuz Halbuki ben ÇOCUKLUĞUMU YAŞIYORUM |