Yanlızlık Viran Bir Şehir
Gözlerim boşluğa dalmış gidiyor
Hiç bir zaman bilmediğim bilemeyeceğim bir yöne Ölüm sessizliğine bürünüyor bütün ömrüm Gidişinin ilk demindeyim Odamın duvarları üstüme ha yıkıldı ha yıkılcak Yıkık dökük viran bir haldeyim Ölüm sessizliğinde bedenim gidişinle bu gece Nereye gitsem ne yapsam Bir yanım sen bir yanım sensizlik olmuş Ne yapıcağımı şaşırmış bir haldeyim Gezdiğimiz bütün sokakları dolaşıyorum Belki senden bir hatıra bulurum diye Boş çerçevelere bakıp bakıp ağlıyorum Çaresizce mutlu günlerin geleceği günü bekliyorum Bedenimi acılar bürümüş bir haldeyim Gömüyorum kendimi sensizliğe Sensizliği meze yapıp içiyorum hergece yokluğuna Sessiz çığlıklara boğuyorum bütün ömrümü Susuyor elim kolum dilim susuyor aşka dair herşey Adını sensizlik koyup Yaşadığımız güzel olan herşeyi yanıma alıp Gidiyorum hiç dönmemek üzere Bu kalleş bu kahpe şehirden Yaşadığımız ölümsüz aşkın Sonsuzluğunda kaybolmak istiyor Gözlerim gözlerinde Haykırsada yüreğim aşka dair tüm sözleri Sensizliği kaderim yapıp Sabahlara kadar kan ağlıyor gözlerim Seni canımdan çok severken Adım ayrılık soyadım yanlızlık olmuş benim Seni kalbimin en derin yerine saklayıp Gidiyorum hiç dönmemek üzere Yaşadığımız ölümsüz aşkın adını yanlızlık koyup Bu kalleş bu kahpe şehirden Sensizliği kaderim yazdıysa yüce yaradan Bize çekmek yakışır kaderimizi Kaderimde varsa seni sensiz yaşamak Çekip giderim ardıma bile bakmadan Bu kalleş bu kahpe viran şehirden... Ufuk GÜNEY |