ÜŞÜYORUM
Yıkıldı gönlümün umut dağları
Kurudu ömrümün yeşil bağları Viraneye döndü sensiz buraları Yoklugun çok soğuk üşüyorum... Ne gecem beli ne gündüzüm Sensizken sanki bir ölüyüm Aşkın ile savrulan bir külüm Yokluğun çok soğuk üşüyorum... Yıkıldı üstüme şu zalim hayat Bir ben kaldım kendi halimle Bir ben yandım kendi kendime Buraları çok soğuk üşüyorum... Ufuk Güney |