"lâl birikintisiydi bu geceler,
Ağzı bozuk sabahlardan dökülen bir çay demi kadar.."


Hepsi bir adreste toplanıyorlar Nevin
Hepsinin ağızlarından dökülen cümle, hep aynı
"Allah kurtarsın" ..

Senin kurtarılmayı bekleyen cümlelerin var gibiydi Nevin
Senin göğsünde taşıdığın bir yapraklık hüzün,
Orman edecekti onları.
Bilmem kaç kişiye rağmen bir adam beklemekteydi seni
Bir adam, delirmiş olmalıydı besbelli
Yazgında terlemeden bir yalnızlık çekiyorsun Nevin
Eyvah! Demezler mi dudakların hep aynı şarkıyı söylediğinde?
Kuşku yok!
Senin yüzlerce insan arasından seçilen, vişne rengi dudaklarında kalıyor im
Çocukken sahip olduğun tüm bebeklerden belliydi âzâdeliğin
Belliydi çakıl taşları arasından eflatun olanı seçmen
Senin uçak özgürlüğünde gözlerin var gibiydi Nevin.

Ve hiç bir bulut engel değildi, utancımı yenebilmem için!


Pastel yüreğinden üvey sevdalıklar geçiyor Nevin
Hep karalamak istiyorum, duraksadığın caddelerde
Ki o caddeler şehrinden kalan son gizemin
Seni öptüğüm zaman, derin gamzelerinden bilirim..


Sürmeler mi çektin derdinin üzerine?
Geçer miydim sanıyorsun iflah olmaz gözlerinin üzerinden?
Annemden biliyorum kadınların en hüzünlü akşamlarını
Annemden biliyorum, sevgisiz yağan yağmurlarda ıslanılmayacağını
Şimdi dokunabilir miyim, havada aşk güncesi varken?
Ah Nevin..
Dokunamam, tüm bu caddeler senin
Dokunduğum an,

Bilirim, bulutlar küser ardımdan
Bereketlenir hüzünlerim..


Sana münasip bir deniz biriktiriyorum Nevin
Maviliği koynundayken gecelerin,
Sen bilmezsin, ışıltısı da vardır bu seslerin
Bu martı kokan sulardan geçmemişsin henüz
Şimdi anlamazsın dokunduğum sabahları
Şimdi görmezsin martı büyüttüğüm mavilikleri
Aldırmazsın, bilirim.
Uzak şehirlerden gelen bir dost gibisin

Bir selamlık payı var beni dinlemelerinin...


Ah Nevin..
İkimizde aynı gün doğmuşuz seninle
Senin göbek bağın atılmış gecenin en tiz serinliğine
Benim ardımdan ağlamış annem
Babam uzak kentlerin yorgunluğundan dönmüş gibi, umarsız kalmış
Senin yürek bekçilerin yokmuş gibi ağlamışsın,
Hiç duyulmamış sesin
Ah Nevin..
Gökkuşağının altında bu kaçıncı terk edilişin?


Biliyorum, bir gün kız kulesi sabrında dönecek senin de adımların
Kızın gibi dokunacak şehirler sana
Baban gibi omzunda tüketeceksin yılların dervişliliğini
Sen benim yalnız kalabalıklığım
Sen şair soyunmuşluğunda gelen arsız ilham perisi
Oturduğum semtin adını değiştirdim sen geldin geleli
Ben vazgeçmişken yürümekten,
Adı Nevin sokaklarımdan, hünerli bir kadın gibiydin

Yürüdükçe engellendim!

Yüzünde kalan son saati,
"Allah’ın adıyla" beklemekteyim...