"sıralı muhabbetler, kutlu akşamlarımdan yadigar sevgili.."

hep oturup dertleştiğimiz lila rengi kanepenin bir ucu sen
bir ucu münasip gözlerle aramakta seni
şeklini vermiş yine yüzünü döktüğün yağmurlar
küflü sabahlarımdan anlıyorum,
şekilsiz gitmişsin geceden
mırıldanıyor sardunyalar..


kuzeye bakan ay ışığı..neredeyse sen diyecektim.
fenerin ışığı her söndüğünde,
dizini dizime verip,koklamayı bekler gibi..
neyse,
sen hiç bilmedin..
uzun metrajlı hayaller kurduğumu,
hiç ama hiç görmedin...


ve hep..


günlerden sen
kafaya koymuş bir kere yağmur kokan sokaklar
gitmen için yolunu yıkamışlar!



oysa bu yağmurlar tavassut etmezdi
oynaşır gibi severlerdi yüzünü
ıslak tasvirlerinde hep bir sen olurdu
eminim konuşacaklardı bir gün
katrelerinden,göz ucuna kadar anlatacaklardı
oysa ne çok severlerdi seni
çisil çisil muhabbetinden
bir olmazı "ben" diye seçerlerdi..


-boğulduk şehirlerin yakınmasız uzaklığından
aramızda hep bir deniz
sen gemilerin koynundan geçerken,
benim her yanım mavi ,
her yanım deniz..
şimdi aramızda boğuk suratlı bir ayrılık
meğer ne denizi kalmış,ne de mavisi
bir martı ihtiyaçlığında çoğalmışız
sen bir İzmir büyütmüşsün yorgun sularında
ben demli Akdeniz..


üstümüze üstümüze yağmış yağmurlar
özlenecek kaç saat "sen" varken
özlenecek kaç saatlik "ben" kalmışım ..