Bırak Sensizliğe Alışsın...
Şu tufanlardan arta kalan yüreğimi
Gök kubbeden yağmurlarla yıka Sel olup yağsın üstüme her bir damla Yıka ki Bedenime sarmal olan sevgin silinsin Tükenmezse de akıp gitsin bu sevda Fırat’a / Dicle’ye hatta nereye isterse Şu yosun yeşil bakan yorgun gözlerimi Kurşun ağırı en mor bulutlarla kapa Rastık çek kirpiklerime en okkalı Kapa gözlerimi canımsın ey sevgili Kapa ki... Seni duyabilse de hiç görmesin Gör/mesin ... Şu teninden çalıntı sen kokan ellerimi Mihrabım da adınla bedenime tutkalla Ya da bağla beni sensiz bir dünyaya Bağla ki ellerim... Hasretinden ölsem de sana hiç değmesin Şu tek mihmanı sen gönlümü sök yerinden Al aşkını al sana deli sevdamı içimden Yak,yak ki... Alevler yol bulup arşı alaya yükselsin Ne gözyaşlarımı gör Ne çığlıklarımı dinle Sen bana aldırma Bir avuç kül kalsın Yüreğim Gözlerim Ellerim Gönlüm Bırak sevgili sensizliğe alışsın .. |